Renault Megane Grandtour GT RS 220

Są samochody świetnie dopracowane, które podziwia się za całokształt. Wsiadając do nich czujesz się trochę jak w porządnej kuchni zrobionej na zamówienie: jakość wykonania i przemyślenie detali budzi zaufanie, którego wymagasz. To w sumie nic wspaniałego, a jednak napełnia spokojem. Do takich propozycji motoryzacyjnych należy szereg zwyczajnych kompaktów dla zwyczajnych ludzi, w zimie skrobiących szyby na parkingach, a w lecie odliczających dni do dwutygodniowego urlopu nad morzem.

Większość kierowców ceni sobie poukładane auta segmentu "C" i nic w tym dziwnego. W obecnych czasach takie samochody są niemal idealne. Nie brakuje w nich miejsca, a małe silniki benzynowe stały się bardzo ekonomiczne. Klimatyzacja - niegdyś synonim motoryzacyjnego luksusu - weszła już w zasadzie do standardowego wyposażenia, więc podczas urlopu dzieci nie powypadają nam przez otwarte okna. Rosną i bagażniki kompaktów, dzięki czemu nie połamiemy sobie nóg przy ugniataniu wakacyjnych walizek w kufrze. Reasumując: na nasz wypoczynek współczesnym autem klasy C dotrzemy w pełnym składzie, gotowi do wydania obłędnej ilości pieniędzy na tony jedzenia i nikomu niepotrzebne rzeczy. Wszyscy będą zadowoleni, bo to po prostu scenariusz sielankowych wakacji w pięknie poukładanym życiu z pięknie poukładanym samochodem.

A można inaczej...
Przedstawiam Wam propozycję z gatunku "podrap się po głowie i przemyśl, czy aby nie jesteś słoniem?". Renault Megane Grandtour GT RS 220, czyli eks-poukładany kompakt, w którym ktoś celowo podmienił elementy odpowiedzialne za komfort i niskie koszty eksploatacji. Zamiast nich zamontowano klocki zwyczajowo wykorzystywane do budowy "wyciskarek adrenaliny". W całkiem praktyczne, niespełna 4,6-metrowe nadwozie z 524-litrowym bagażnikiem, włożono tu 220-konny motor bardzo podobny do tego stosowanego w trzydrzwiowej wersji RS francuskiego kompaktu. Niezła jazda!

Charakterek kombiaka z "pazurem" potwierdzają atrybuty zewnętrzne: agresywniej wystylizowane zderzaki, emblematy umieszczone na słupkach i grillu oraz 18-calowe felgi. Z "zestawu obowiązkowego" brakuje tylko okazałej końcówki wydechu wystającej spod podwozia (zakończenie tłumika nie wiedzieć czemu wstydliwie ukryto pod karoserią). Po co te wszystkie gadżety?

No właśnie... Nudziarzom zakochanym w marudzeniu o cenach paliwa wersja GT za minimum 94 950 zł (w promocji 89 450 zł) wyda się bezsensowna. Wszak można kupić sobie zwykłe 1.6 - blisko dwukrotnie tańsze, a tak samo pojemne we wnętrzu. Kto wyznaje podobne poglądy, ten nie powinien czytać dalej, bowiem jeśli nawet nie czujecie się słoniami, to musicie wiedzieć jedno: po wciśnięciu pedału gazu akurat w tym Megane wasz rozum oszaleje niczym trąba wspomnianego ssaka na kąpielisku.

A wszystko zaczyna się od dźwięków...
...i to bynajmniej nie od tych, które zapewnia pokładowy system audio sygnowany przez firmę Bose. W Renault dostaniecie go za dopłatą 3000 zł, ale nie zawracajcie sobie nim głowy. Tę właściwą melodię motoryzacji wygrywa tu dwulitrowe, benzynowe serce francuskiego kompaktu. Po jego uruchomieniu słychać niespokojny oddech z nierównym rytmem, wprost podjudzający kierowcę do mocnego wdepnięcia gazu. Powoli, powoli... Przed dzikim tańcem wiodącym po skali obrotomierza, warto solidnie rozgrzać silnik i dać sobie chwilę na zapoznanie z samochodem...

Wnętrze testowanego auta wygląda z grubsza tak samo, jak każde inne wnętrze każdego innego Megane na świecie. W masie szarego, chropowatego plastiku da się jednak odnaleźć kilka fajnych akcentów. Jednym z nich jest czerwona listwa na pseudo-karbonowych aplikacjach. Wygląda nieźle i klimatem może przywodzić na myśl produkty BMW. Oprócz tego zmieniono też zestaw zegarów Megane (prędkościomierz analogowy zamiast elektronicznego) i zamontowano metalowe nakładki na pedały. To wszystko ma w jakiś sposób uczynić kabinę RS 220 bardziej atrakcyjną. Tak właśnie jest, choć na pierwszy plan w dalszym ciągu wysuwa się nie tyle fajność wspomnianych elementów, ile sam wiek projektu wnętrza i zastosowane w nim materiały. Cóż, niełatwo ukryć, że obecna generacja Megane ma już swoje lata.

Jeśli chodzi o przebywanie w Renault, to zdecydowanie najlepszym, co może spotkać kierowcę i pasażera jest kontakt z głęboko wyprofilowanymi przednimi fotelami. Ich oparcia nie ograniczają sensownej ilości miejsca przewidzianego na nogi osób podróżujących z tyłu i doskonale podpierają boki pleców na wysokości lędźwi. Ukształtowanie siedzisk nie utrudnia też wsiadania/wysiadania. Dodatkowo, nikt nie wyszył na fotelach Renault ostentacyjnych napisów "Recaro" obwieszczających połowie świata, że macie w samochodzie coś specjalnego. A tak naprawdę, to macie!

Mówiąc o rzeczach specjalnych...
...należałoby wrócić do wspomnianego wcześniej układu napędowego. Megane w wersji RS 220 wyposażono w turbodoładowaną dwulitrową jednostkę benzynową. Silnik ten (wykorzystujący zwykły wielopunktowy wtrysk paliwa i turbosprężarkę) stanowi przysłowiowy "gwóźdź programu". Imponuje zarówno barwą dźwięku, jak i elastycznością. Na postoju daje się przeganiać po całej skali obrotomierza, poświstując delikatnie z turbiny i grzmiąc chropowatym basem z układu wydechowego. Miodzio! Ale w końcu nie samą akustyką człowiek żyje, zatem czas na pierwszy bieg i w drogę!

Już po 7,6 sekundy od startu, w które rozpędzicie się do 100 km/h przekonacie się, że francuski kompakt stawia włosy kierowcy na sztorc. Robi to dzięki pokładom mocy uwalnianym w dość spektakularny, jak na rodzinne kombi, sposób. Szczególnie zadziwić potrafi to, co dzieje się w górnych rejestrach pracy obrotomierza. Chwilami zdaje się, że renaultowski motor nie ma turbosprężarki - tak dużą siłą dysponuje tuż przed granicą zmiany biegu na wyższy!

Konkurencyjne turbodoładowane jednostki napędowe (np. szeroko stosowany 2.0 TSI czy dwulitrowy Twin Power Turbo od BMW) szybciej "ożywają" z niskich obrotów, ale po osiągnięciu ok. 5 tys. obr./min. nie sprawiają wrażenia tak dynamicznych i tak "dzikich" jak francuski agregat. Furia, którą tryska Megane po minięciu cyfry 4 na obrotomierzu powoduje, że oczy prowadzącego momentalnie otwierają się szeroko, a w żyłach zaczyna pulsować gorąca krew. Dźwięk rycząco-świszczącej czterocylindrówki jest o wiele ciekawszy od nieco "warkotliwego" TSI napędzającego np. Golfa GTI.

Ściśnij mocno kierownicę...
Jeśli macie zamiar bawić się Megane tak, jak trzeba, pamiętajcie o dużym momencie obrotowym przenoszonym na przednią oś. 340 niutonometrów lubi potargać obszytym czerwoną nicią "sterem", ale na szczęście z pomocą kierowcy przychodzi skuteczny system kontroli trakcji. Do spółki z dość zdecydowanie wkraczającym do akcji ESP, w podbramkowych sytuacjach przywracają one porządek. Czuły układ kierowniczy z poprawnie skalibrowanym elektrycznym wspomaganiem i zmodyfikowane, usztywnione zawieszenie (z przodu z aluminiowymi wahaczami) także ułatwiają bezpieczną (i szybką) jazdę Megane. Robią to również potężne hamulce, które zdają się być zdolne do zatrzymania auta z dosłownie każdej prędkości.

Chciałoby się zapytać: czy jest coś niemiłego w jeździe GT 220? To właściwe pytanie, bo odpowiedź na nie brzmi: jest. Niestety, chodzi o konieczność sięgania do lewarka skrzyni biegów. Delikatnie mówiąc nie pracuje on zbyt dobrze. Haczenia i brak precyzji w działaniu to chyba drugie imię tego mechanizmu. Trzecie to zapewne Dacia, bo gałka zmiany biegów wygląda bardzo podobnie do tych stosowanych w budżetowych produktach koncernu z tzw. dolnej półki. Trochę wstyd...

Inną bolączką właścicieli RS 220 może być konieczność częstego odwiedzania dentysty i kręgarza. Twarde zawieszenie w trzydrzwiowym modelu RS zdaje się być zrozumiałą oczywistością, ale poziom tłumienia drgań w bardziej rodzinnym wariancie Grandtour wydaje się wykraczać poza granice zdrowego rozsądku. Niedociągnięcia w zakresie komfortu wypływają zapewne po części z zastosowania niskoprofilowego ogumienia, które przydaje Megane naprawdę fajnego wyglądu. Nie zmienia to jednak faktu, że pasażerom szybkiego Renault świat za oknami trzęsie się niczym galareta. Na krótką metę może to i fajne, ale na co dzień szybko staje się nieznośne, podobnie jak nerwowe podskakiwanie samochodu na nierównościach.

Nie ta bajka...
Gdy myślę o autach, które mógłbym porównać z testowanym Megane, w dość oczywisty sposób przychodzi mi do głowy Skoda Octavia RS. Najnowszą jej odsłoną nie miałem niestety okazji jeździć, ale biorąc pod uwagę moje dotychczasowe doświadczenia z innymi produktami z grupy VAG zbudowanymi z podobnych "klocków" (np. VW Golf GTI), przypuszczam, że Skoda jest w codziennym użytkowaniu nieco bardziej przyjazna od Megane. Dlatego właśnie uważam, że... testowane Renault to dużo fajniejsze auto.

Tak - nie pomyliłem się. Grandtour GT RS 220 to samochód, którego raczej nigdy w życiu bym sobie nie kupił, ale ma w sobie magiczne "coś". W skrócie: nie jest ideałem i właśnie za to można go zapragnąć. Doskonały dwulitrowy silnik chwilami przepięknie brzmi i dostarcza mnóstwo frajdy z jazdy na granicy skali obrotomierza. Czuły układ kierowniczy zapewnia precyzyjne prowadzenie. Do kompletu dorzućmy jeszcze fotele dobrze utrzymujące ciało w wariacko pokonywanych zakrętach. Czego więcej można wymagać od kompaktu nadającego się do przewiezienia całej rodziny na zwyczajne, dwutygodniowe wakacje, na których wydacie mnóstwo pieniędzy realizując scenariusz sielankowego urlopu w pięknie poukładanym życiu z pięknie poukładanym samochodem? Chociaż... zaraz, zaraz? To chyba nie ta bajka...

Zalety:
+ niesamowity silnik
+ dobrze zestrojony układ kierowniczy
+ skuteczne hamulce
+ wygodne przednie fotele

Wady:
- cała reszta :-)

Podsumowanie:
Piękny dzięki swej przewrotności i szaleństwu: Megane w testowanej wersji, na pierwszy rzut oka wydaje się całkiem sensowną propozycją dla ojców rodzin, którym wciąż marzy się szybkie auto do wariowania. Jednak nie dajcie się zwieść: żaden z członków rodziny nie będzie zachwycony twardym zawieszeniem, ani średnim spalaniem na poziomie ok. 9-10 l/100 km. I co z tego?